De petten van Wouter en Sonja
Campingbaas: één job, veel petten!
Het leukste van een baan als campingbaas?
Natuurlijk de mooie complimenten van kampeergasten als ze het bij ons hier op Camping La Brouquere heel erg naar hun zin hebben gehad.
Daarnaast de enorme veelzijdigheid van het runnen van een kleine camping op het platteland van Zuidwest Frankrijk. We hebben zelfs zoveel petten dat we gewoon kastruimte tekort komen. De petten van gastvrouw en gastheer hebben we tijdens het kampeerseizoen natuurlijk altijd op. Maar ook de petten van chefkok, tuinman, vertaler, chauffeur, vraagbaak, groentekweker, schoonmaker, manusje van alles, administratief medewerker en 'directielid' zijn altijd binnen handbereik.
En tussendoor hebben we ook vaak de pet op van de verhalenverteller of het luisterende oor.
In welk ander beroep vind je zoveel afwisseling en veelzijdigheid?
'Heb je daar dan niet je personeel voor?'
Nee, juist niet. Het is toch doodzonde om al die leuke klusjes aan anderen over te laten? Die doen we mooi zelf. Zelfs als een kampeergast met een verlangende
blik naar ons kijkt als we op de grasmaaier onze rondjes (of achtjes) draaien. Dat plezier is het grote voorrecht van de campingbaas zelf.
Natuurlijk is het ene klusje wel leuker dan het andere. Zo staat het schoonmaken van de toiletten misschien niet helemaal bovenaan in onze top 10 van favoriete werkzaamheden. Maar als het er dan weer piekfijn uitziet dan borrelt een diep gevoel van tevredenheid weer op. Daar kunnen we dan weer trots op zijn.
'Wat doen jullie dan in de winter?' is een vraag die door veel kampeergasten gesteld wordt.
Nou, dan halen we pas echt de petten uit de kast: metselaar, cementmixer, electricien, loodgieter, aannemer, schilder, timmerman, dakdekker, tegelzetter,
architect, chauffeur van graafmachines, bulldozers en hoogwerkers, geraniumkweker, landschaps-designer, hovenier, IT-specialist, web-designer, programmeur,
marketing-specialist, om er een paar te noemen. Allemaal uitdagende en spannende jobs waarvan we nooit gedacht hadden dat we het ooit zouden kunnen. Maar waar zouden we zijn zonder de hulp van Youtube instructiefilmpjes en de enorme hulpvaardigheid van de plaatselijke bouwmarkt....?
Saai wordt het hier buiten het kampeerseizoen in ieder geval zeker niet.
'En heb je daar dan niet je mensen voor?'
Nou, dat kan natuurlijk wel. Maar voor een kleine camping zijn de inkomsten beperkt en moeten de uitgaven daarmee uiteraard in balans gebracht worden.
Dan ligt 'zelfdoen' dus erg voor de hand. En tenslotte zijn we toch altijd op de camping aanwezig, ook in de winter, dus waarom niet?
Bovendien is het geweldig om te zien wat voor mooie dingen je met je eigen handen kunt maken. Daar kan, in onze ogen, geen enkele kantoorbaan tegenop.
'Lukt dat zelfdoen dan wel altijd?'
De sleutel tot succes ligt in klein beginnen. En vooral goed luisteren naar adviezen van andere mensen uit de omgeving. Af en toe doen we extra ons best om onze Nederlandse eigenwijsheid te onderdrukken en het toch maar zo te doen als de experts aanbevelen. Da's niet altijd makkelijk maar met wat geduld lukt dat steeds beter.
En oh ja, die obsessieve punctualiteit bij het maken van afspraken die Nederlanders van zichzelf als een geweldig goede eigenschap bestempelen: wissel die nu eens in voor een 'laisser faire' houding voor wat betreft de omgang met het begrip 'tijd' waar de Fransen zeker hier in de Gers zo bedreven in zijn. Het leven wordt er een stuk aangenamer door alhoewel de klussen daarmee niet echt sneller af komen....
'Ontbreekt er nog een speciale pet?'
Nou, onze verzameling petten is al wel aardig compleet. Misschien gaan we ooit nog eens een cursus lassen doen. De gepensioneerde Armagnac buurman en goede vriend iets verderop heeft al aangeboden om ons wegwijs te maken. Maar voorlopig kunnen we nog even vooruit: een nieuw toiletgebouw, een nieuw zwembad om lekker baantjes te zwemmen, een paar extra kampeerplaatsen aanleggen... En op de vraag wanneer dat dan allemaal klaar is doen we wat iedere Fransoos zou doen: met een soepel gebaar de schouders lichtjes ophalen en met een schalks lachje zeggen 'on verra...'.
Het leukste van een baan als campingbaas?
Natuurlijk de mooie complimenten van kampeergasten als ze het bij ons hier op Camping La Brouquere heel erg naar hun zin hebben gehad.
Daarnaast de enorme veelzijdigheid van het runnen van een kleine camping op het platteland van Zuidwest Frankrijk. We hebben zelfs zoveel petten dat we gewoon kastruimte tekort komen. De petten van gastvrouw en gastheer hebben we tijdens het kampeerseizoen natuurlijk altijd op. Maar ook de petten van chefkok, tuinman, vertaler, chauffeur, vraagbaak, groentekweker, schoonmaker, manusje van alles, administratief medewerker en 'directielid' zijn altijd binnen handbereik.
En tussendoor hebben we ook vaak de pet op van de verhalenverteller of het luisterende oor.
In welk ander beroep vind je zoveel afwisseling en veelzijdigheid?
'Heb je daar dan niet je personeel voor?'
Nee, juist niet. Het is toch doodzonde om al die leuke klusjes aan anderen over te laten? Die doen we mooi zelf. Zelfs als een kampeergast met een verlangende
blik naar ons kijkt als we op de grasmaaier onze rondjes (of achtjes) draaien. Dat plezier is het grote voorrecht van de campingbaas zelf.
Natuurlijk is het ene klusje wel leuker dan het andere. Zo staat het schoonmaken van de toiletten misschien niet helemaal bovenaan in onze top 10 van favoriete werkzaamheden. Maar als het er dan weer piekfijn uitziet dan borrelt een diep gevoel van tevredenheid weer op. Daar kunnen we dan weer trots op zijn.
'Wat doen jullie dan in de winter?' is een vraag die door veel kampeergasten gesteld wordt.
Nou, dan halen we pas echt de petten uit de kast: metselaar, cementmixer, electricien, loodgieter, aannemer, schilder, timmerman, dakdekker, tegelzetter,
architect, chauffeur van graafmachines, bulldozers en hoogwerkers, geraniumkweker, landschaps-designer, hovenier, IT-specialist, web-designer, programmeur,
marketing-specialist, om er een paar te noemen. Allemaal uitdagende en spannende jobs waarvan we nooit gedacht hadden dat we het ooit zouden kunnen. Maar waar zouden we zijn zonder de hulp van Youtube instructiefilmpjes en de enorme hulpvaardigheid van de plaatselijke bouwmarkt....?
Saai wordt het hier buiten het kampeerseizoen in ieder geval zeker niet.
'En heb je daar dan niet je mensen voor?'
Nou, dat kan natuurlijk wel. Maar voor een kleine camping zijn de inkomsten beperkt en moeten de uitgaven daarmee uiteraard in balans gebracht worden.
Dan ligt 'zelfdoen' dus erg voor de hand. En tenslotte zijn we toch altijd op de camping aanwezig, ook in de winter, dus waarom niet?
Bovendien is het geweldig om te zien wat voor mooie dingen je met je eigen handen kunt maken. Daar kan, in onze ogen, geen enkele kantoorbaan tegenop.
'Lukt dat zelfdoen dan wel altijd?'
De sleutel tot succes ligt in klein beginnen. En vooral goed luisteren naar adviezen van andere mensen uit de omgeving. Af en toe doen we extra ons best om onze Nederlandse eigenwijsheid te onderdrukken en het toch maar zo te doen als de experts aanbevelen. Da's niet altijd makkelijk maar met wat geduld lukt dat steeds beter.
En oh ja, die obsessieve punctualiteit bij het maken van afspraken die Nederlanders van zichzelf als een geweldig goede eigenschap bestempelen: wissel die nu eens in voor een 'laisser faire' houding voor wat betreft de omgang met het begrip 'tijd' waar de Fransen zeker hier in de Gers zo bedreven in zijn. Het leven wordt er een stuk aangenamer door alhoewel de klussen daarmee niet echt sneller af komen....
'Ontbreekt er nog een speciale pet?'
Nou, onze verzameling petten is al wel aardig compleet. Misschien gaan we ooit nog eens een cursus lassen doen. De gepensioneerde Armagnac buurman en goede vriend iets verderop heeft al aangeboden om ons wegwijs te maken. Maar voorlopig kunnen we nog even vooruit: een nieuw toiletgebouw, een nieuw zwembad om lekker baantjes te zwemmen, een paar extra kampeerplaatsen aanleggen... En op de vraag wanneer dat dan allemaal klaar is doen we wat iedere Fransoos zou doen: met een soepel gebaar de schouders lichtjes ophalen en met een schalks lachje zeggen 'on verra...'.
Sonja en Wouter Gijsbertse
Camping La Brouquere 32330 Gondrin, Frankrijk |
Kleine Campings en France